جوگیرالدوله

کشف کرده ام که یکی از مهم ترین پدیده هایی که باعث احساس self-insufficiency من می شه اینه که وقتی یه مدت طولانی دنبال حل یک مسئله، اثبات یک قضیه یا جواب یک سوال هستم و گیر داده ام و بعد کلی به در و دیوار زدن، بالاخره جواب رو پیدا می کنم،  اصولا بیشتر از سه ثانیه خوشحال نیستم. بعدش می شینم غصه خوردن که اینکه تمام این مدت جلوی چشمم بود و چرا زودتر ندیده بودمش و من چرا اینقدر اسکلم و این چه وضعشه.... 

سالها پیش یکی سعی کرد منو متقاعد کنه که پیامبر نیستم. حالا باید یکی پیدا شه توجیهم کنه که خدا نیستم...